canımızın inceliğinde çökmüş bir dürtü
-tıpkı kayıp rüzgarlar gibi sustun
neyin ortasında kaskatıdır bu medcezir
paramparça olmuş dünden daha eski
deli utangaçlık pırıl pırıl suskunluk provaları
bozulan bahçelerden taşınırken sen
kurşun saplanmış mavileri saklıyor gece, gör !
ayrıştırılamıyor bir türlü bulanıklığından su
senin nazlanışın sudan daha hırçın
enginler dalları eğik sakız ağacı kurak yeşili taş ayna
hiddetini alkışlayan gurur
şiir işte,imlâsını celladına bağışlayan sadık hizmetçi...
sen,dilini kaybetmiş özlenen o hırıltı...
Kayıt Tarihi : 6.1.2025 17:35:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!