Yağmur da seni hatırlatır,
Sıcakta, ter içinde kalırken tenin de.
Bulutlar kıskanır,
Kaçan bir rüzgârın hevesini.
ne zaman özlesem seni,
şiir yazarım hasretine
uzaklar uzar,
susarım ve
adnan yücel şiiri dinler
veya okuyorum.
sensizliğin dili yok sevgili.
sessizlik ile gelen bir karanlık.
gidişinin bir sevinci yok sevgili.
gelişinin de tarifi yok.
çılga gibi
bir yolun dereye dönüşmesi gibi olur
bizim aşkımız.
biraz yağmurdan,
biraz gözelerden
kendi dünyanda özel kılmak, onun doğrusu-yanlışı-anlayışı ile bir olabilmek.
değerini, duygusunu, isteğini, eş zamanlı hissedebilmek.
aşk' ı, sevdayı, hasreti, arzuyu yaşayabilmek...
aslında kadın bir erkeği yaratıyor;
Bir kadın düşünmek;
Aklım yettiğince sevebileceğim,
Gücüm yettiğince yanında olacağım,
Sonsuz kere isteyeceğim,
Bir kadın düşünmek!
"ben de", demeden özlüyorum seni.
"ben de", demeden seviyorum seni.
parçalanmış köklerin yeniden
filizlenmesi,
yeşermesi kuruyan dalların,
mevsiminde açan kokularını özledim.
Kimsenin " bir" yaşayamadığı evrende,
Her kibir, bir başka aşkı bitiriyordu,
Kimse olduğu durumdan mesut değil,
Kimse kendini sevmiyordu.
Zamanı yok kimsenin, kimseyi sevmesine,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!