Nazenin 4 Şiiri - İsmail Uysal

Buzdağının içinde gizlenen kıvılcımdır
Tetikleyen tufanı, Nazenin, rüzgar değil.
Canını kimler yakar, en fazla kim kanatır
Kurcala hafızanı, dostundur, ağyar değil!

Nazenin, kıvılcımdır sebebin rüzgar değil!
Canını dostun yakar, yakarsa, ağyar değil!

Kuyu içinde kuyu, suyu yok, toprak kuru
Kuş uçmaz kervan geçmez, bura o diyar değil!
Kurda kuzuyu veren bende buldu kusuru
Anladım ki Nazenin, kalbim bana yar değil!

Burası kuyuları su dolu diyar değil
Aklımı kurt kaplamış, kalbim bana yar değil!

Fukara mutfağında ince belli bardağın
Kırılması uğurdur, Nazenin, nazar değil
Zengin ölür, toprağa girmeden ummadığın
Yerlerden çiçek gelir sanırsın mezar değil!

Nazenin, umut candır, her bakış nazar değil!
İnananlar bilir ki son durak mezar değil!

Yorulup düşeceksin, ayağa kalktığında
Geceden sıyrılan kan, Nazenin, damar değil!
İşlenmiş umudunla çeyizlik sandığında
Naftalinsiz yarınlar düşlemek kumar değil!

Nazenin, akan kandır, tükenen damar değil!
Her sandık bir umuttur, düşlemek kumar değil!

Şer diyerek, adını musibetle andığın
Nice şeyde hayır var, Nazenin zarar değil!
İçten sarıldı diye bir anda dost sandığın
Yılanın midesi boş, şubat nevbahar değil!

Nazenin, şer bildiğin, her ziyan zarar değil!
Her çiçek aldatmasın, mevsim nevbahar değil!