Navruz Kaplan Şiirleri - Şair Navruz Kaplan

Çok çektim bunca yıl o benmiyim
Üst üste geldiler beni dövdüler
Ağladım olmadı yalvardım ona
Gidince arkaya bakmadan giti

Yaramı sarmadan giti bu evimden

Yeni yıl geldi kapıya içeri girdi girecek bak
Beni tanımadı kimsin kimlerden girmedi ki
Sorunca çocukları yanlız kalıyorum burda
Ağladı gidelim biz bize yeni yıl da gülelim

Yeni yıl güzel geçmeli o günün anısı olmalı

Zamani gelmistir gülmem gerekir
Agladigim yeter simdi burdayim
Ne ister insan oglu hepisi burdadir
Aglamam bosa ben sira gülmekte

Sagimda oglum var solumda kizim

Nafakam sevgi dir yemekle doymadım ki
Açlık nasıl şeydir bana uğramaz ki seviyor
Beni seven herkese kapımı kapatmam açık
Sevgiye doyulmaz kuyusu bende bitmez ki

Anlayan sevgidenbana mutlaka uğrasın

Sen o sensin seni asla unutmam
Seni unutanlar yeminler tutar ya
Ben varım sırada unutamam asla
Seni ben unutmam yemin ederim

Sayende çok güldüm yasaktır şimdi

İzin ver seni sevim zarar vermem inan ki
Saklı inan içimde seviyorum ben seni
Bedenim sana ayıt seninle yaşıyorum
Leyla olsan ben kerem ateşinle yanarım

Yalvarışım tek sana bir de allaha vardır

Sen çıktın karşıma sevmem mecburum
Ya sana kadir olacak ya da bana sen
Alışmalıyız biz bu hayata sen bu hayata
İtraz etmek yasak bir töre kabul ete sen

Kendimi koydum aynen ben buyum ya

Yazmıştım adını hiç unutmadım ki
Yazmasamda ne fark eder yaşıyor
Hayelimdeki kadın yaşıyor ölmez
İster sevsin sevmesede sevecem

O kadar fotoraf yaptım benzemez

Yol sandım kaşları kırpik bırakmaz
Göbek su topluyor havuz sanmistim
Öpmek için dudak nöbet tutuyor
Dilini görünce zehir var sandım

Sicak bakışın var gideni duruyor

Sıkıldım bugün kalp atışım hızlandı
Bana çelmeyi atınca tanımadı ki
İz yapmış yeni deyil ki bu bende
Yolara bakmaktan gözüm karardı

Bu eskiden kalmış gitmiyor ki