Nasrettin Hocadan Kuyudaki Ay

KUYUDAKİ AY

Mehtaplı bir yaz gecesi
Hocamız bahçeye çıkar
Etrafta yalnız kuş sesi
Birkaç havlama o kadar

Kuyudan su çekmek için
Eğilip bakar kuyuya
Görünce inanmaz ilkin
Suya düşen koca aya

Bu olaya çok şaşırır
Çıkartmak ister kuyudan
Der ki zaman bu zamandır
Kurtarmalıyım birazdan

Salar kuyuya kovayı
Doldurup çekmeye başlar
Kovada zannedip ayı
Kurtarmayı çok arzular

Asılır ipe ha bire
Çeker oflaya puflaya
Düşmez mi sırt üstü yere?
Bakar yukardaki aya

Düştüğüne üzülmeden
Gökteki ayı seyreder
Sevinir bir de derinden
Emek olmamıştır heder

Toparlanıp oturunca
Birazdan kendine gelir
Elimden bu geldi anca
Diye sessizce söylenir

Kimse yoktu ki çevrede
Yoruldum bundan dolayı
Düştüm ama der yine de
Kuyudan çıkarttım ayı