Nasırlaşmış Duygular Şiiri - Mehtap Akdnz

yağmurun çırpınışları inişlerindeki hızında mıdır?
yoksa kızmışlar mıdır, kızdırılmışlar mı?
neyedir onlardaki bu sitem
nedir kalplerindeki o nefreti dindiremeyen
susmak kadar uzak mıdır bağırmak kadar zor mu?
uzaklaşmak mı isterler yoksa tamamen yok olmak mı ?
bulutların arasından neden gözyaşı gibi teker teker dökülüp inerler?
insanların hangi acısını dindirirler?
hangi gözyaşlarına karışır hangi hıçkırıklarla sarmalaşır?
onları bu kadar hırçınlaştıran nedir?
giderek artmaları mı yoksa azalmaları mı gerekir?
hangi duygularla örtüşür yağmur damlaları?
pencereden gelir diye bakan gözlerin acısını dindirmeye yeter mi?
artar mı daha fazla azalır mı umutlar?
birşeyler aramalı mı insan damlalarda?
bize çıkarılcak bir ders var mı?
yağmurlarda bekler mi güneşin doğmasını ve yok oluşları
yoksa sadece insanlar mı bekler yeni bi günün doğmasını
zaman mı ilaçtır aslında duygulara?
yoksa beklerken azalan umutlar mı?
uzaklardan çıkagelse bekleyişlerimizin sonuna
biri artık dur dese şu hayata
kıyamet mi kopmalı ortalıkta
geriye sadece anılar mı kalmalı dünyada
öyle de değil midir aslında
göçüp giderken şu dünyaya keşkeleri bırakmaz mı ardında
söylenmemiş söylenegelmemiş sözler mi söyletir insana bu kelimeyi?
yoksa fırtına mı kopmalı yok olmalı herşey sevdayla birlikte
dinmeli kalplerdeki acı azalmalı gözlerden akan yaş
veya da bırakıp gidenler mi daha düşünceli olmalı
ardına bakmadan çekip gitmek mi daha koyar insana
yoksa ardında kalana mı daha ağır gelir bu acıyı taşımak
tek başına yüklenmeli mi insan bu kadar herşeyi
bi hayat arkadaşı olmamalı mı yanında?
geride kalanlar da takmamalı aslında
yaşanan onca güzel hatıraları
paylaşılan hüzünleri ve mutlulukları
bir çırpıda silebiliyorsa insan geride kalan takmamalı aslında
kaybedenler geride kalanlar mıdır yoksa terkedip gidenler mi?
kaybeden tek bi kişi var aslında
o kalplerdeki nasırlaşmış duyguları yaratan sevgi...