Nasip değilmiş herhal,” tarafıma” mutluluk
Bunca yıl bunca mekân boşa dolanıp durdum
Bu öyle bir yarış ki, ne gün yetti, ne soluk
Bir değil tam iki kez baltayı taşa vurdum
Tükettim “şans” denilen, o ahlaksız(!) duyguyu
Gayrı mesain bitti,” uyu yüreğim uyu”
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta