Nasip Şiiri - Gökhan Oflazoğlu

Damla damla sonsuzun dışına akan,
bütün bu kemikler, toz, kül, kat kat
evrenleri dolaşan ve algımı parçalayarak,
uzaklaşan, nasiptir.

Nasiptir, damarlarımdan boşluğa açılan,
duyu ormanlarında kaybolmuş uzuvlarım,
tel tel dağılanı anlatan.

Nasiptir, sen ben, bu dünyaya sokuluşum,
ürkek, anlamamış, yalınayak, başı çıplak
yürüyüşüm, nasiptir.

Anlamak ucu yiten çizgileri ve biten
şarkılardan içime düşeni.

Varlığa açılmak, unutulmuşken,
tekrar kavuşmak, nasiptir.

Bunca yoldan sonra.

07/04/2012