Nasılsın Kardeşim? Şiiri - Emre Seher

Nasılsın kardeşim?
Çok sigara içiyorum bu aralar.
Ee bırakmayı dene kardeşim.
Bir kitapta okumuştum.
"Çünkü biliyorum bırakılmanın ne kadar acı bi durum olduğunu. "
Bir gece vakti herşey güzel giderken,yarın acil buluşmamız gerek demişti bana.
Her zaman gittiğimiz ucuz yollu cafede iki çay söyledim.
Konuşmaya başladık,fakat içimde ki sıkıntı gitmek bilmiyordu. O anlattı ben dinledim,anılar,hatıralar derken.
Ben ayrılmak istiyorum dedi.
Gülümsedim, yine klasik şakalarından birisini yapıyor diye düşünürken gözlerinin içinde yer alan veda bakışlarıyla karşılaştım. 32 dişimi gösteren gülümsemem yerini efkarla yakılan sigaraya başladı. Bir şey söylememiştim. Sadece neden dercesine bir mimik dışında.
Neden?
Nedeni hiç anlatmadı bana,önce masadan ellerini çekti,sonra kalbimi söktü gitti.
Gidişine bile aşık olduğum hatun.
Hiç birşey anlatmadan,arkasına bakmadan çekti gitti.
Gerrad bile bu kadar kötü ayrılmadı. Liverpool'dan biz,iki farklı futbol oyuncusu gibiydik. O gol atmasını çok iyi bilen bi santrafor,ben acemi kaleci.
Bak yine kaybettim sana,yine yenik düştüm. Hiç galip gelemiyorum sana, ya amına koyim bırak galip gelmeyi,mağlubiyet ne diye aramaya koysan,googlede ilk çıkacak isim benim.
Hani hiç olmak adına yapılan bir film var. İlk tanıştığımız zamanlar izletmiştim sana. Sadri Alışık oynuyordu "Ofsayt Osman." Hiç gol olamayan adam.

Orda dediği gibi işte " ömründe hiç bir işe yaramamış, bir baltaya sap olamamış bir hergelenin heykelini dikseler; benim kalıbımı dökerlerdi."

Ve sen hayatımın tek golünü atmışçasına beni mutlu eden kadın. Bir veda cümlenle kaldırdın ofsayt bayrağını. Helal olsun.

Bu sefer de gol olamadık amına koyim.