Nasıl Güleyim Şiiri - Cahit Konut

“Neden yüzün gülmez?” diyorlar bana,
Üzülenler varken, nasıl güleyim.
Öyle şelek yüklenmiş ki; sırtıma,
Ezilenler varken, nasıl güleyim.

Haklı iken, haksızlığa uğramış,
Zalim felek hızar ile doğramış.
Hilebazlar gülmüş, garip ağlamış,
Sızlayanlar varken, nasıl güleyim.

Adam olmak nere, fukara nere?
Yirmiye değince gider askere.
Alnından vurulup, kanı yerlere,
Süzülenler varken, nasıl güleyim.

Zengin olan düşünmez ki; fakiri,
Kazanç haram ise olmaz şükürü.
Gözleri açıkken, derin çukuru,
Kazılanlar varken, nasıl güleyim.

Elinden alınmış ekmeği, tuzu,
Kaderinde gizli bu kara yazı.
Eğer açılırsa dil ile ağzı,
Büzülenler varken, nasıl güleyim.

Gene de garibin, var garip dostu,
İnsanlığı bırak, âleme küstü.
Paçası yamalı, yırtıktır üstü,
Çizilenler varken, nasıl güleyim.

Her adımda zulüm çıkmış karşına,
Milyonlar hapiste boşu- boşuna.
Doğu Türkistan da her gün kurşuna,
Dizilenler varken, nasıl güleyim.

KARACAOZAN’ı kurbanlık seçin,
Tok olan ne bilsin, halinden açın.
Anasını satar çıkarı için,
Bozulanlar varken, nasıl güleyim.

12 Temmuz 2018 GÖLBAŞI