Bulutlar umuda sarılmış sımsıkı yetim bir çocuğun hayalleri kaplar yüreğimi isyankar cümleler kuruyor aklım
Gözlerim onu arıyor nerde bilmiyorum hangi beynimin çıkmazında hangi amansız akşamın ağrın'da kimsesizliğimle üşüyorum
Bir sokak lambası altında. Pas tutmuş ayakkabılarım sisli gözlerim titreyen ellerim bir umudu daha gömme kalbimi yetim
bıraktın onu bırakma o kadar ihtiyacı var'ki gözlerimin sana boşuna dememiş atilla ilhan ben sana mecburum diye
Ben senin yokluğuna bile mecburum
Tek bir gülüşüne bile meçhulüm
Fukara yüreğimle Sevda okuyordum aslında kedersiz mektepte bir adını aklımda tutabiliyorum çünkü adın sevda tütüyor aklımda
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta