Denge Şiiri - Muzaffer Karabulut

Nasıl bir denge;nasıl bir düzen.
Bir anda kararır tüm evren;
Binlerce yıldız dans eder etrafında.
Bir anda aydınlanır tüm evren;
Nice nice canlılar; uyanır uykudan.
Uyanmak için gecenin gündüze dönüşmesi beklenir nedense
Bırak uykuda olan bedenin olsun
Bırak aklın yolculuğuna devam etsin;
Uyanış yolunda
Herşey birbiriyle iç içe ve düzenli
Ne kaos ne karmaşa ne saldırı var ötekinin alanına
Hükümranlık insanın
İnsansa ya katleder yada nefes alamaz duruma getirir yaşadığı alemi
Alemi yar değil dar eder kendine
Almış eline fırçayı,
Oturmuş denizin kenarına,
Cennet gibi hazır manzarayı,
Tuvale aktarıyor bir ressam.
Sen güzelliğin kaçta kaçını tuvale aktarabilirsin.
Oysa alem tümden resim
Bütün ressamlar bir araya gelseler
Bütün okyanuslar boya olsa
Ne kokusunu ne rengini nede meyvesinin tadını aktarabilirler tuvale
Kuşların ötüşü,böceklerin yürüyüşü donuktur resimlerde
Her bir çiçek
Her bir meyve
Hangi şartları bekledi bilirmisin
Ne kadar sürede aldı rengini,kokusunu,tadını
Sen tuvalinde çizdiğin meyvenin; kokusunu,tadını da çizebilirmisin
Senin çizdiğine nasılda hayran hayran bakarlar
Bakarlarda görmezler nedense önündeki güzellikleri
Sen nasıl çizebilirsen çiz resmini
Genede zordur tabiatı tuvale nakşetmek
Zordur resim yapmak
Sen aynı resmi gecenin karanlığındada çizebilirmisin
Işıkmıdır onu aydınlatan
Işıkmıdır seni resim yapmaya sevk eden
Senin resmin bir anın tuvale yansımasıdır sadece
Alemse:yılların,yüzyılların birikiminin,doğumunun,ölümünün resmidir
Nasıl bir güçtür bu ya rabbi
Görmeyi,duymayı,algılamayı sen nasip et ya rabbi
Her daim her şey seni zikirde,
Her nefes,her ses,her kıpırdayış seni şükürde
Hangi söz manadan uzak
Hangi göz gizlerden haberdar
Hangi rızk neyi beklemekte
Hangi koku,hangi renk,hangi lezzet tesadüf
Hangi kimlik benliğinden habersiz