Nasıl Anlatsam Şiiri - Nilüfer Albayrak

Nasıl anlatsam, bilemiyorum,
İçimde ateş, silemiyorum.
Her gece senle direniyorum,
Sensiz hayata giremiyorum.
Dört duvar küskün, benle barışık,
Bir sen yoksun, o kadar…

Sonra bir bakarım kendime gizli,
İçimde kopmuş fırtına biraz hava sisli.
Gözlerim donmuş, hayalinle,
Çığlığım içten, yarası hisli.
Ne kadar silsem izlerini tek tek,
Seninle vurmuş, çok derin yerimden.

Gülerim bazen, kimse de duymaz,
Neşemde hüzün, içimde kalmaz.
Gülüşler sahte, yüzümde durmaz,
Her biri altında bir hüzün saklar.
Sen bilmezsin, beni bilmiş gibi,
Hayat susarken, aşka gülmüş gibi…

Bir gün doğsa da, sen ben olsam,
Bir tek kalpte ikimiz solsam.
Maskesiz yüzle göz göze dursam,
Seninle varım, sıcağınla kavrulsam.
Kalbim seninle atsın her zaman,
Bitmesin günler, olmasın yalan.

Hadi gel, tut da ellerimi,
Söz değil artık, göz görsün bizi.
Kalem de sustu, kelime tükendi,
Bir dokunuşla bitsin bu dikenli yollar.
Zamana yenik düşmesin sevda,
Topla kendini, gel bu gönül sarayıma.

Son kıtam senin adına olsun.
Bir ay gibi parlarsın geceme doğsun.
Ben senle varım, yokken nefesiz.
Yıldızlara senle çıkalım dansımız olsun.
Aşkı saklama benden, göster hep yüzünü.
Benim misin? Yoksa elin misin?
Benimsen, cennetimsin…
Değilsen, cehennemimsin…