Nasihat Şiiri - Abbas Paksoy

Evlat;
Tutacaksan, sana öğüt vereyim.
Sen mutlu ol kine, murada ereyim.
Bir iş başında, çalışır göreyim.
Babanın malına, güvenme evlat.

Serveti gördükçe, daha azarsın.
Senden güçsüzlere, kuyu kazarsın.
Vaktin gelince, elbette tozarsın.
Nice yiğitler, buradan gitmiş evlat.

Aman ha, gidip de kibiri bulma.
İş’im yapılsın diye, çakal olma.
Zerre kadar, haklıysan, susup kalma.
Kurda da, anırarak gitme evlat.

Her şeyin, bir desturu yolu vardır.
Hekimi bul, yaranı ona sardır.
Bulamadınsa, savaşmak naçardır.
Gene de, biraz da temkinli ol, evlat.

Eğer, şer dolanıyorsa başında.
Bil ki, bir yara var hilal kaşında.
Niceleri öldü, senin yaşında.
Daim, hakkın dediği olur, evlat.

Bir lokmacık ekmek, doyurur seni.
Bir yudum su besler, sendeki teni.
Genişlemesin, göbeğinin eni.
Ondan da, hesap vereceksin, evlat.

Kötü yollar, insanlara bal gelir.
Mutsuzsan, satenden yatak dar gelir.
Doğruysan, karşına ermiş kul gelir.
Allah, akıl, fikir, vermiştir evlat.

Dinlemedinse, öğüdüm boşuna.
Haram şeyler gider, senin hoşuna.
Neler geldiyse, akılsız başına.
Şunu bil ki, hepsi sendendir evlat.

Ata nasihatini, iyi dinle.
Yerinde, fırlayarak kalkma, kinle.
Hatta, hiç uğraşma, periyle, cinle.
Sen otur da, ekmeğini ye evlat.

Ben, senin için söyledim bunları.
Ne olursun, israf etme mumları.
Asla incitme, bastığın kumları.
Paksoy’un, sözlerini anla evlat.