Narin Şiiri - Osman Bulut

SOLMADI NARİN
O köyde kaybolan, ölen insanlık
Emin yere gitti ölmedi Narin.
O minik bir kuzu imiş kurbanlık,
Kasap yanındaymış bilmedi Narin.

Alındı üstünden o pembe kazak
Kesilip biçildi bembeyaz kundak.
Yakın bildiklerin kurmuş ki tuzak
Sağdan soldan yardım gelmedi Narin.

Bulaşmadan dünyanın çamuruna,
Epey erken çıktın cennet turuna.
O halde çık Rabbinin huzuruna,
Kullar gözyaşını silmedi Narin.

Narin gülü olacaktı yarının,
Bitirdiler umudunu Narin'in.
Acın yalnız çevrendeki sürünün,
Bağrını yakıp da delmedi Narin.

Aile, akraba aynı karede,
Vicdan ölü bulundu o derede.
Yabani otlarla kaplı çevrede,
Yapısı gereği gülmedi Narin.

En vahşi şey insandır bu zeminde,
Adam edemiyor devlet de din de.
Yaşadığı sekiz sene içinde,
Kalpten başka bir şey çalmadı Narin.

Bizler zannederdik, kayboldun, yittin
On dokuz gün yandın, eridin bittin.
Okulu yarıda bırakıp gittin,
Bu gidiş olmadı, olmadı Narin.

Büyükler her haltı siz yiyin için
Hesabı Narinler ödesin niçin?
Gerçeği görmemek duymamak için,
Çoğu uykusunu bölmedi Narin.

Bu dünya; katili ,haini aldı
Milyonlarca hin oğlu hini aldı.
Zalim zorba onca zengini aldı,
Bir masum çocuğu almadı Narin.

Zaten narin olan sığmaz bir kaba
Sarmış dört yanını pek çok akbaba.
Ağlamıştır hâline o araba,
Dünyanın bir tadı kalmadı Narin.

Böylesi vahşetler yaşandı dün de
Bu sonmuş diyelim Rabbim bir gün de.
Osman der ki; milyonların gönlünde
Açtı bir gül gibi solmadı Narin.
09.09.2024 İstanbul