Tenim ki bir gömlek idi, giydiler bana aşk ile,
Canımda yanan o sırra, dokundu neşter ile
Ben “Hak” dedim, ben “Ben” dedim, küfr saydılar kelâmımı,
Oysa her harf bir sır idi, her nokta: Âlem-i Cem’di.
Uykuların kaçar geceleri
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık
Devamını Oku
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık
