Nankörsün Şiiri - Hüseyin Dalmaz

Kırarak seni seven şu kalbimi,
Çok seviyorum dediğin gözlerimi,
Yaşlar içerinde bırakıp da,
Gidişini nasıl af edeyim ki?

Hep sevgi tohumları ekmiştim.
Yeşersin diye bekledim.
Meğer çoraklaşmış gönül tarlan,
Boşa gitti çektiğim emeklerim.

Dün bir köşede rastladım resmine.
Aldım çakmağı yakacağım diye.
Yaşlı gözlerimle bakıp bakıp da,
Kıyamadım, yine koydum yerine.

Yangına verip de gittin şu kalbimi.
Ben ise yakamadım bir resmini.
Seni o kadar da çok sevmiştim ki!
Nankörsün bilemedin kıymetimi.