Nankörlük bedava... Şiiri - Murat Ülkü

Nankörlük bedava, insanlık pahalı,
Nankör her şeye fiyat biçer,
Lakin insanın değerini bilmez,
Bir insan nankörse, hemen yol ver...

Gönül bahçemde açan gonca gülleri,,
Sevgiyle sulandı, vefa ile büyüdü.
Sanardım ki her gül bir vefa tomurcuğu,
Meğerse tatlı dikenmiş, iyi aile çocuğu...

Bir rüzgar esti, savurdu yaprakları,
Gül sandıklarım kurudu, kirletti toprakları,
Geride kalan batmaya hazır çalı dikenleri,
Ve nankörlüğün çürümüş irin kokusu...

İnsanlık bir pınar, hep akar durur,
Nankörün eli değdikçe suyu bulanır.
Kaynağını kendi elleriyle köreltip kurutur,
Sonra da susuzluktan yanarken feryat eder.

Ruhum paramparça, gözlerim yaşlı,
Sanırdım ki her dost sığınılacak limandı.
Meğerse fırtına, kasırgaymış her biri,
Her birisi, her yeri delik desik bir gemi...

Şimdi uzaklara dalmışım, sessizce,
Kabuk bağlamayan yara kanar kalbimde,
Nankörlüğün bedelini çok ağır ödersin,
İnsanlığın en pahalı dersini öz canınla alırsın..

Yol ver gitsin, diyorum, yol ver gitsin,
Sular kendi yatağında bırakın aksın,
Belki bir gün anlar, anlar bir gün belki,
Pahalı insanlığı ve nankörlükle kaybettiği değeri...