Düşüncesiz zihniyetsiz millete,
İstersende götürsende Cennete,
Geri döner ne gerek der minnete,
Nankör olan iyilikten anlamaz.
Ne var ne yok her şey insandan geçer,
Dost diyerek gider düşmanı seçer,
İnkârcı iyiliği su diye içer,
Nankör olan iyilikten anlamaz.
O hatırlı eski insanlar nerde,
Şimdiler iyiliğe çekiyor perde,
Çok gördüm ben böyleleri her yerde,
Nankör olan iyilikten anlamaz.
Muhtaç ise eğer sana can adar,
Fırsat bulsa olan dalını budar,
Şimdikiler işi bitene kadar,
Nankör olan iyilikten anlamaz.
İnsan bu kadarda olmaz inkârcı,
Nankör olan kimse Cehennem harcı,
İnkâr eder inan olsada borcu,
Nankör olan iyilikten anlamaz.
Ben bilirim iki ayaklı katırı,
Kalemim öfke yazar bundan ötürü,
İnsan olan unutmaz hürmet hatırı,
Nankör olan iyilikten anlamaz.
İnsan sarafı oldum kırk iki yaşımda,
Garip yazar garip kader taşımda,
Veysel derki vardır benim başımda,
Nankör olan iyilikten anlamaz.
Tel:05379590555
Kayıt Tarihi : 9.8.2014 14:26:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!