Namus Şehidi Özgecan Şiiri - Yaşar Yaramış

Can kız,namus şehidi Özgecan
O.iffetini korurken verdi can.
Allah düşmanıma bile vermesin
Bu acıya nasıl dayanır insan?

Kadın ailenin temel direği
Diyemezsin yoktur onun gereği
Her türlü sıkıntıyı çeker ama
Yine de hep sevgi doludur yüreği.

Onlar bir elmanın iki yarısı
Erkeğin can yoldaşı,karısı
İnsan neslinin olmazsa olmazı
Başın tatlı belası,kalp ağrısı.

Ona uzanan eller tez kırılsın
Kanayan yaralar artık sarılsın
Taciz,tecavüz erkeklik değildir
Gerçek bu.İsteyen kızsın,darılsın.

Ruh hastaları geçirirken cinnet
Bilmez,kadının ayağında cennet
Sen ey insan müsveddesi kardeşim!
Sen,hala dövmeyi adamlık zannet.

Güçlü güçsüzü ha bire eziyor
Analar her gün canından beziyor
Ciğeri beş para etmez caniler
Sokakta adamım diye geziyor.

Toplumun temel direği aile
Kan kaybediyor ah ile,vah ile.
Adalet,kanun,ceza tınlayan yok
Kadına şiddet bitmiyor,nafile.

Bize noldu böyle,neden çürüdük?
Bu bozuk yollarda neden yürüdük?
Uyarıları hiç gâle almadık
İnat ettik,neden ayak sürüdük?

Öldürülmesin ne kadın ne erkek
Onlar eşit,bölünmez bir bütün,tek.
İnanır,insana değer verirsek
Çözeriz bu problemi istersek.

Kadınlar anamızdır,bacımızdır
Derdimize deva,ilacımızdır.
Onlar eli öpülesi huriler
Başımızın üstünde tacımızdır.

19.02.2015 /Antalya