Nakışlar İşli Kalbim Şiiri - Mihrican Tunç

Ey benim yaralarından nakışlar işli kalbim;
Kimsesizliğim, kendi kendine müebbet hapsolmuş kadersizim...
Dokunsan ağlarmış gibi hisli, dokunmasan kendi mürekkebine, kendine dertli...
Ağlayan cümlelerin mürekkebinden midir? acep
Okurken yüreklere dokunan O dokunaklı kelimeler, virgülü olmasaydı kalamazdı ayakta belki.
Belki de tırnak içindeki sözcükler, uçurum kenarına takılı kaldığı için iki yanından tutturulmuş.
Uçurum kenarına takılı yüreğimin can evi, O kıymetli hislerim tutturulsun mandallarla.
Kalbimden kalbine gönderilmemiş binlerce mektup...
Göndereni BEN olan gözlerimden kalbimi anlamayan SEN...Dilsiz yüreğim ; pulsuz , adresi meçhul cümleleri kilitlenmiş zarfında...
Bir vedanın ardından dökülen suyu olsun, pencerenin kenarında umutla bekleyen bir çift göz olsun... Bir gülüş olsun acıyla harmanlı...
Bir nefes olsun , ciğerine sığmayan ,
Çekip gitmek istediğim bir diyardı gözlerin...
Ellerimin çaresizliğine düşen bir avuç hüzün...