Nakış nakış kazıldın... Şiiri - Hasan Be ...

Gözlerin ki ruhuma, değen en derin mâna
Aşkınla yanan gönlüm, döndü ateşistâna
Bu sevda bir sır idi, yayıldı dört bir yana
Mecnun misâli düştüm, o derdinle cihâna
Sen ki ezelden beri, ruhuma eş yazıldın
Gönlümde her köşeme, nakış nakış kazıldın.

​O sesin ki bülbüller, dinler de susar kalır
Gülüşün ki ömrümden, ne var ne yoksa alır
Yokluğun bu sinemde, kapanmaz yara olur
Gönül bu aşk derdiyle, günden güne sararır
Sen benim aradığım, o gizlenen büyük nur
Varlığınla bu kalbim, huzuru sende bulur.

​Hasretin bir kor gibi, yüreğimde közlenir
Ayrılık yaman derttir, her an daha hızlanır
Ben seni görmeyince, derinden mi sızlanır
Gelişin umuduyla, yolların hep gözlenir
Bekleyişim bir savaş, iyilikle kötüye
Aşkın kalkan olacak, bu fânî, kör kütüğe.

​Sen ki benim alnıma, yazılan tek fermansın
Bu karanlık dünyamda, acılara dermansın
Sen ki vuslat elinde, tuttuğum tek harmansın
Gönül dağımda açan, eşsiz, gül-i rahmansın
Senden gelen her cefâ, başım gözüm üstüne
İsmin duam olmuştur, dilimdeki besteme.

​Yüreğim Beyaz Kartal, göklerinde dolaşır
Işığınla yükselir, o nurlara ulaşır
Sensiz geçen her anım, kederimle dolaşır
Bu sevda ki kalbimde, deniz olup taşlaşır
Sen ki benim en büyük, gerçeğimsin, hayâlim
Sensiz bu dünya bana, zindandan daha zâlim.

​Kadir-i Mutlak yazmış, bu sevdayı alnıma
Sensin giren misafir, gönlümdeki hanıma
Aşkın öyle işlemiş, zerre zerre kanıma
Senden başka kimseyi, istemem ki yanıma
Bu aşk ile yenerim, ben bendeki iblisi
Senin sevgin bu ruhun, en mukaddes idrisi.

​Hasan der ki bu sevda, bin yıl geçse de bitmez
Gönül bir kere sevse, başkasını fark etmez
Ruhum senden başkaya, elini hiç uzatmaz
Bu kalp sensiz atsa da, yokluğunu aratmaz
Ey sevgili, sen benim, en büyük gerçeğimsin
Vuslat günü gelince, ebedî çiçeğimsin...

Hasan Belek
23 Ekim 25-Akçay