Nağmesiz çalıyorlar sazını. Şiiri - Yoru ...

Yedilerin kalbi atıyordu İbrahim’in ellerinde, kırıyordu putları; bulunmanın, buluşmanın arefesinde.
Eksildi yedi, düştü karıştı beşlere, kalpleri Cebrail’in kalbi üzere.
Ferman yazıldı, mührü basıldı alemlere.
Kavuşmaya gebe o kutlu gecede, üç yüzler çıktılar mahremlerinden, ufka sürdüler atlarını..
Dere tepe düz gittiler, otağında bağdaş kurdular hiçliğin, çağırdılar sarayından Süleyman’ı..
“Bir elimizde güneşi, ötekinde ayı tutuyoruz; müjdeliyoruz sana Mihrimah’ı..