N? Şiiri - Ömer Temel 2

Konuş N,
Konuş ve bağır.
İnsanı susturan insansa,
hangi insan söyle bana.
Yok eğer kaderse,
Alınma bir mucize ara.

Boş yere sararmaz, ekinler.
Yer yüzü her bahar aynı coşkuyla yeşillenip, bir yaz için mi yapar bunu?
Ya ağaçlar, süslenirken bir gelin gibi
Dallarında meyveler, çiçekler, kuş sesleri,
Sonbaharda savrulup dökülmek için mi?
Hangi ağacın altında uzanırken bir küskünlük duydun,
Hangi çiçek, hangi yaprak, hangi renk suskunluğu seçti?
Konuş N,
Söyle bana,
Yer yüzü her bahar gülümsemedi mi?

Seçtiğimiz ve seçilmeye razı olduğumuz her yol,
Bir umut ve bir mucizenin adıyla eşlik etti bize,
Ummadığımız bir anda bir ses,
dalgın olduğumuz bir anda bir nefes,
Ya da küçücük aklıyla bir sevilmeyen,
Bize teşekkür etmeyi söyletmedi mi?
Ona göre seni ansızın görmek, Allah'ın dualarını kabul ettiğinin işareti,
Küçücük bir rastlantıya manalar yükleyerek, hayatında gördüğü en müthiş an diye kaydetti.
Konuş N,
Söyle bana,
O akılsızın umudu her şey değil mi?

Umudu an ve gülümse,
Süslen tekrar çiçekler, ağaçlar, baharlar gibi,
Yer yüzü sensin,
Yer yüzü biziz,
Saf kalibine değen bir suskunluk,
Dünyayı ağlattı.
Konuş N,
Söyle bana,
Adın neydi?
İlk defa bir şiiri ağlattın.
Adın neydi
Söyle bana.
Adın neydi hatırla.

Hatıraların mı, acılardan ibaret hatıralar mı?
Hepsini ver bana.
Sen gülümse,