O kadar hızlı koşar ki insan, yolun kendisine açmış olduğu hazineleri ve işaretleri fark edemez. Yol, küçük bir ânın büyük ve anlamlı bir tezâhürüdür. Yakalamaya çalıştığında insanı anlamsızlık rüzgârına savurur. Ta ki yavaşladığında hakîkât desenlerini, âlemin ritmini en yalın bir şekilde gösterir ve ruhunun derinliklerinde hissettirir. O ân yaşam parıltılı bir şölen hâline dönüşür. Ân'a teslim olan insanın ışıltısıdır bu...
Mutluluk;
Gölgeleri savurup, ân'a nüfuz etmiş, hakîkât denizine ulaşmış insanın resmidir. İçindeki insanla, anneyle, çocukla, eşyayla, kavgayla, ıstırapla, âlemle, Yaratıcı ile barışmış insanın var oluş serüveni, kutlu bir yürüyüşüdür mutluluk.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta