Mutluluk kara elmasla yüzleşmeyi bilmektir

Mutluluk kara elmasla yüzleşmeyi bilmektir
Toprağımda yetişen mutluluk çiçeği göz ağrımdır
O öyle mutluluk ki insanın başkaları ile bir paylaşım içinde olmasıdır
Alın terinin paylaşılmasıdır mutluluk
Yüz karası değil alın terinin paylaşılmasıdır
Herkes bilsin ki Soma yaşadığımız dünyanın bir parçasıdır
Orası da ölümlü bir kenttir
Ölümlü kent te olsa mutlak mutluluk yoktur
Çocukken rüzgâr başka eser gençken başka
O başka esen rüzgâr yok mu gençleri
“Dünya ben nasıl istiyorsam öyle döner” dedirten
Gerçek o ki rızk peşinde koşan, ayakkabı boyacılığı yapan
Hamallık yapan
kazma kürek sallayandır
Tertemiz yüreklere adını yazandır
Eriyen ömrü sonsuzluk yolcusudur
Mutluk insanın kendi özüne dönmesidir
Kara elmasın gözlerindeki ışıktır önce karanlıktan geçen
Mutluluk kara elmasla yüzleşmeyi bilmektir