Mutluluk Şiiri - Tuna Evirgen

Bu benim ilk ve son hayatım
Ne kadar süreceğini bilemem
Bunun için pes etmeden yaşamalıyım

Güneş'e yaklaşırsam kül olabilirim
Ama onu parmaklarımın arasına alabiliyorum
Aslında bizim de yüreklerimiz hem küçük hem büyük

Hafif bir esinti saçlarımı okşasa
Gökyüzünde Güneş parıldasa
Ne güzel bir lütuf bizim için

Telefonum çalar şimdi
Belki en yakın arkadaşım arar
Beraberce gülebileceğin insanlar koca bir hediye paketi

Şu köşeyi dönsem hemen
Küçücük köpek kovalar belki
Bu gözlerimizin buluşmasına sebeptir

Eve geldiğimde annem kapıyı açar bana
Bir terlik fırlatır yaramazlık yaparsam
Ondan kaçmak ne eğlencelidir

Cebimden belki biraz para çıkar
Canım da çikolata çekmişse
Onu yemek ne tatlı olacaktır

Arabalar yanımdan geçerken
Birinden en sevdiğim şarkıyı duyabilirim
İşte bu mutluluk kocaman bir la la la

Mutluluk bu kadar basit işte
Sadece yaşayıp görmeliyiz
Asla pes etmeden sadece biraz sabretmeliyiz