Mutluluk Şiiri - Mehmet Ali Onay

I

Başkasınin canağından yallanmak değildir mutluluk.
Birinin hayatını işgal etmek;
duyguların istilası; hiç degil.
Ismarlama olmaz mutluluk.
Hırpalamaya gelmez.

Kapını çalar ama
buyursuz girmez.
Her haneyi,
her bahçeyi beğenmez.
Seçicidir
her kalpte,
her sıfatta
mekan tutmaz

Bakma;
suratsızın,sünepenin mutluluk nidalarına.
Cüssesini servet biliyor.
Şehvetini mutluluk sanıyor.
Aldım aldım değil mutluluk
Çalamayla olmaz.
Onun ki benim olsun degildir.

İster ırmak ol; ster çay ister dere;
cılız bir oluk olsan bile
Mutluluğu;
aktığın deltalarda üreteceksin.
Sen besleyeceksin.

II

Mutluluk
Bir serçedir pencerene konan.
Tek bir taneye doyacak kadar toktur.
Tutulmaya teslimdir.
Ve lâkin;
çantada keklik olmaz.
Kafese sığmaz.

Kırılgandır,
alıngandir.
Küser; barışmaz.

Alıp başını gitmelerdir.
Çok zaman yalnızlıktır mutluluk.
Özlemektir;
hayal etmektir.
Dayanamayıp kalbinin sesine;
geri dönmelerdir.
Yalvarmalardır.

III

Bir dal gül fidesi gibi mutluluk.
Vakti geldiğinde;
gül gül güler yüzüne.

Tırnak aralarına girmiş,
avuçlarını yakmış, yarmış toprağa kızmazsın artık.
Kova kova taşıdığin suyu;
çektiğin zahmeti unutmuşundur.
Elline batan diken mutluluk hatırası.

Bakarsın renk renk sevinç.
Koklarsın buram buram huzur.
Mutlusun.

Koparsam,
ona versem,
o da mutlu olsun değildir.
Kendi gülüne yağmur olmaktır mutluluk.

IV

Dalında çilektir, kirazdır.
bir salkım üzümdür mutluluk.
Avuç avuç tattır; allı yeşilli.

Pazara çıkartayım deme.
Hassatır, naziktir; taşımaya gelmez.
Ezilir, kararır, çürür
İcine kurt düşürmeye gelmez.

Senin mutluluğundan tadayım,
bana da ver birazını....
hiç olmaz.

Çileğini, kirazını kendin kızartacaksın.
Êl versin olmaz.

Bir erik dalıdır mutluluk.
Saftır,
bir sıcak güne kanar;
çiçeklenir.
Dal dal pempe,
dal dal beyaz.
Sonu olmaz.
Yalana meyve vermez mutluluk

V

Bir ince pamuk ipliğine asılı olmaktır mutluluk.
Ağırı taşımaz.
Tüy kadar hafif olmalı yüreğin.
Gönlünde soğuk bir pınarın kaynadığı andır.

VI

Mutlülük:
Bir fincan kahvedir sana sunulan.
Tatmadan evvel kokusuna mest olursun.
Kırk yıllık hatıra mahkum olursun

İsli bir demlikten ince belliye dökülen
demini almış çaydır; mutluluk.
Tutarsın; avuçların ısınır,
Bir yudum; için ısınır.
Birlikte içilir; dünyan ısınır.

VII

Mutluluk:
Önüne gelmiş bir tas çorbadır.
Tuzunu sen katarsın.
Acısı, eşkisi sendendir.
Kaşık kaşık yudumladığın keyiftir.

Çömçesini süneni kolundan kıracaksın.

Kendi tabağında aransın.

VIII

Mutluluk:
Bas gaza aşkım olmaz
Aheste aheste bir yolculuktur.
Gaz vermeye gelmez.
Duman atar,
toz kaldırır;
kuş olsan tutulmaz.

IX

Bir "günaydın"da saklıdır.
Bir parça güneş düşürmek yüzüne;
paylaşabilmek bir nefes gökyüzünü.
Paylaşabilmek olanı da olmayanı da.

Vijdan yerinde hissederisin;
acıyabilmektir ekmek kırıntılarına;
döktüklerini toplamaktır mutluluk.

X

Ve
kirpiğinin ucuna takılı
bir damla göz yaşıdır mutluluk.

Gözünü
kırpmaya
gelmez.

16 Kasım 2017

Mehmet Ali Onay