Mutluluğun manası dedi adam...
Sonra sustu, sus pus yüreği kan revan,
Kırık bir kalp ve milyon parça bir yürek; ağlamasını unutmuş bir çift göz.
İçerisinde hasret saklı korkutucu bir dünya ve hiçliğe özlem...
Kimsesiz, kırgın, umutsuz sessiz çığlıklardan ibaret bir ibadet,
Yok oluş öncesi atılan bir adım, ardından bir cinayet,
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta