Mutluluğa Beş Kala Şiiri - Yusuf Ahmet Boz

Mutluluğa beş kala uçup gittin elimden,
Kimse döndüremez artık yürüyüşünden,
Rüzgarlar eser,kelebekler kanat çırpar,
Gönlüm ise bu dört duvar arasında
Sıkışır durur.
Bir denize fırlattım efkarımı,yunus balığı tuttu.
Sanki hayallerimden deniz gibi berrak olan, bu
Yalnızlığımdan.
Dağda koşar durursun, papatyaların içinde ,
Ben bu aşkın arasında sıkışıp dururken,
Kimse bilmez Gönlüm, bu sevdadan dört duvar olup kalınca.
YUSUF AHMET BOZ