Kaç yıl geçti,
Kaç mevsim,
Kaç ömür.
Kara bir zamanda tanıştık;
Göçlerin yaşandığı bir mevsim,
Yaprak dökümü,
Zafer şarkıları eşliğinde
Uygun adım ilerleyen
Bir kumandan gibi kalbim
Cesur, güçlü
Tek korkusu arkasına bakmak
Yalnızlığını görmemek için
Tüm hünerini gösteriyor sonbahar
Delice esen rüzgar
Dallarda yaprak bırakmıyor
Gözlerimin önünde
soyunan bir şehirden
Bir ben utanıyorum
Sevmek yıllarca süren bir savaşta
Teslim olmaktır,tüm yaralarına rağmen.
Her seferinde güvenip deniz fenerine,
Kayalarda parçalanmak,
El ele tutuşup tüm engelleri
İçimde bir buzdağı tüm ihtişamıyla geziniyor
Az gemi batmadı gövdeme çarpıp;
Enkazları hala derinlerde
Parçalandığımda oldu zaman zaman
Ama hiç biri iz bırakamadı gövdemde
Ne kadar bölünsemde
Keşke dünyadaki tek silah
Umut olsaydı
Ve de tüm savaşlar
sevgi için yapılsaydı.
Ölenler ayrılır
Gaziler aldatılırdı
Tarihin en eski çiftidir
Su ve toprak
Su toprağa hayatını sunar
Yeşerir toprak.
Ve heryeri kaplar
Yükselen başaklar.
Sessizliği bozan
Bir çığlık oldu bu gece;
Sonbahar kadınları.
Umut veren gözleri,
Suskun bakışları vardı
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!