Mutlu Karaer Şiirleri - Şair Mutlu Karaer

Karanlık bir zamandı
Soğuktu,
Sislerin ardında
Kaybolduğunu düşünürken
Parlayıverdi güneş
Bulutların ardından

İnsanlar büyüdükçe sertleşiyor
Ve zaman
Kırılan parçaları
Birleştiremeyecek kadar
Hızlı geçiyor.

Amcaların oyunları arasında
Kayboldu iki çocuk.
Bilmiyorlardı kuralları
Anlayamadan
Düştü bedenleri.

Elmanın yarısını
Bulacağıma inanmazdım;
Kurdun yarısını
Görene dek!

Badem gözlerinde
Bir umut aradım
Bütün gece,
Bulamadım...
İsmini yazdım
Odamdaki buğulu cama;

Tüm sevdiğim güzelliklerin
İsmini bilirim sanmıştım;
Anadolu'nun çatısı
Ağrı'yı,Erciyes'i,Nemrut'u,
Asya'yı dolaşan Çin Seddini,
Kız Kulesini,

Dışarıda kar yağıyordu;
Genç kız baktı pencereden
Allah Kahretsin
Daha yeni çekmiştim saçıma fönü
Şimdi hep bozulacak
Dedi içinden

Tatlı rüyalar
Masallarımın prensesi,
Açılmasın o ayaz gözlerin
Görünmesin kahverengisi.

Dışarıda lapa lapa kar yağıyor,

Yıllarca aradığım o perinin
bir gün çıkacağını
bildiğim içindi
Kaçışım
Ama şimdi
Silahları kuşanma zamanı geldi

Çocukken çizdiğim
Resimlere ki gibi
Hayatımın uzak köşesinden
Gülüyor bana güneş;
Masmavi gözleriyle.
Saclarının kör eden parıltısı