Muştu Şiiri - Devran Kurtuluş

Belirgin gözlerinin naif korkusu.
Dibine çökmüş sanki yüreğinin tortusu.
Onbeşinde baş vermiş, nasıl eğilsin.
Ufukta rüzgar gibi ciğerimin muştusu.

Ey gökten yere, nidayla düşmüş yürek.
Toprağı eşen kazma, ölüyü gömen kürek.
Başına dikilen mermerde okunmuyor.
Vuslat için oysa bize yol gerek.

Kuzeyden güneye sürgün dünya da halimiz.
Dudaklar suskun bıçak, kör testere dilimiz.
Düşmana hacet kalmaz makamı müebbette.
Kendi boğazını gırtlaklayacak kendi elimiz.

Bize bi çare senden, senden bize bir medet.
Boynumuza vurulu hasret yüklü bir diyet.
Ondan bunca telaşe, ondan bu gayret.
Gaye hasıl olursa, sana kavuşmak niyet.

Ölüm zor gelmiyor bu demde bu yüreğe.
Damarlar buruş buruş, kan haramdır bileğe.
Ey sevgili bir ses, en azından bir nefes.
Ha gayret bize gerek dizlerinde ölmeye.