Müstesna Şiiri - Bilgin Çabuk

Sokak lambası değil,apaçık sevda,
Gözlerimde biriken aşkın müstesna.
Hem zaten,ayrı ayrı yaşamaya ne gerek,
İkimize yeter çift bedende tek yürek.

Bulutlar,göğümüze dolmuş,ağlıyor,
Yağmurdan sonra açan güneş müstesna.

Bu yüzden,ömrrümü sana verdim,severek,
Nefesim,nefesine karışır,sevgim müstesna.
Derdini,ciğerime çekerim bilerek
Üstelik,ağlamam sen üzülme diyerek.

Bulutlar göğümüze dolmuş ağlıyor,
Yağmurdan sonra açan güneş müstesna.

Kokusu,kaderime sinmiş yavrum,aşkımın,
Acının,geçmişe döşediği izler müstesna,
Seninle,saklı duran kederleri silerek,
Kalan ömrü bize adadım canım isteyerek.

Bulutlar,göğümüze dolmuş ağlıyor,
Yağmurdan sonra açan güneş müstesna.