İnsanın özelliği doğru dürüstlük,
Doğruyu destekten niçin korkuyor?
Zararın bilsede oluyor küslük,
Barışmaktan niçin korkuyor?
Yoldan çıkarır aşırı bolluk,
Dünyada ne güzel yaşamak varken
Meşakkat çekmeye ne gerek kardeş
Toprak sana gelir diye bakarken
İntihara ne gerek kardeş
Seller fırsat bilip boğarken
Ayrılık yıkmış garip gönlünü,
Üzülen tende kalp lime lime,
Toplamışta nebatını gülünü,
Derde içilen hap lime lime.
Yüklemiş sevdasını hüzünü,
Yıldızlar uzaya mahkum,
Ağaçlar toprağa,
Avcı tutmaya mahkum
Av trutulmaya,
Yoksul yokluğa mahkum
Bütün harpler hatırlansın,
Kötülükler geride kalsın,
İlim dürüst kullanılsın,
Ne çamur olsun sular bulansın,
Tüm azaplar mazide kalsın
Yaşına girmeden çite kan verdim,
Acaba adam olurmu derdim,
Allaha şükür bu günü gördüm,
İkinci palazım askere gitti.
İlkokul bitip işine ğitti,
Asırlardır bu dünyada
Namlar saldı Türk Askeri
Vatanına namusuna
Canlar verdi Türk Askeri
1453 İSTANBULDA
Ekmeğini yiyip yudunda durur,
Asker,Öğretmen Çocuğun vurur,
İyiliğin görende iftira vurur,
Her türlü insanlar yaşar Türkiyem.
Dağların çoğu bakire daha,
Sırıtma güneş o kadar kaşbimizi yakamazsın,
Sende şimşek o kadar zalim olamazsım,
Afet,felaket o kadar can alamazsın,
Ekmeğini yer yurdunda barınır,
İlk fırsatta ayağına sarılır.
Belki altı belki yedi yaşında,
Geçimi yüklenmiş bebek başında,
Bir tartı aleti yanıbaşında:
Taytayım ebii taytayıım.
Şubat ayının azgın kışında,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!