Mustafa Özke Şiirleri - Şair Mustafa Özke

kadın
bardaktaki karanfil
susuz
bırakmayacaksın

kadın

gündüzüm karanlığın yabancısı
gecem sensizliğin hancısı
boğazımda sessizliğin sancısı
yutkunuyorum
ağlayasım geliyor
geliyor da

vurulur ay en sevdalı yanından
yıkılır goncanın bağrına
gece öksüz ölür
kar bir yanar
kar bir donar
çığlık koyulaşır çığ kanar

mevsim yazlanır
doğan nazlanır
hasta sızlanır
kuşlar palazlanır

mevsim kışlanır

şu dinmez gözyaşım
dönmeseydi göz yasına
elimi çoktan çekerdim
gönlümün faklarından

Güneşin alnında, denizde, ayazda, çorakta
Kanlı emperyalistlerin parmağı var her savaşta
Sorsam söyler mi, Vietnam’da, Filistin’de, Irak’ta
Tecavüz edilen kızların çocukları şimdi hangi yaşta

Bosna’da ne canlar öldürülmüş daha saçları kınalı

ne zaman balığa gitse
anasının köyden nakışla süsleyip
gönderdiği kuştüyü minderini
bisikletinin oturağına koyardı

pedalı çevirirken

hüznü
biraz sonra
toprağa düşecek olmasındandı
kurumuş çınar yaprağının

ya sevdiğinden ayrılacaktı

güz gülün gücünü almış gibi
yapraklar bir bir dökülüyor toprağa
gözyaşları damardan girip
yükleniyor kirpiğe
ne kadar mücadele etse de nefes
bedende kalmıyor heyecan

güle
diyorum
naz
yap
güle
gül