Mustafa Özke Şiirleri - Şair Mustafa Özke

böyle terk edilmekte varmış kaderde
giderken basıp geçtin üstümden
toprak gibi ses çıkarmadım
yağmurun yıktı bedenimi
toprak gibi çamur olmadım
deprem gibi sarstın beni

sözlerini sakla giderken götür
ister yaşa aşkımı istersen bitir
ayrılacaksan eğer sonunu getir
ben senin nazını çekemem artık

sözlerini sakla giderken götür

yalnız martılar anlar
yalnız martıların derdinden

çığlıkları duymayan
kurtulamaz tel örgülerinden

akrep kuyruğunda zehir
ateş yanında kuru barut
kelle kesen bir cellat
olsan ki kan emen bir sülük
ne kazanırsın hayattan
yaşarken iyilik

çınar ağaçlarının
köklerine yazdım sevgimi
ardından denizdeki
midye kabuklarına kazıdım
sonra bulutlara işledim
eriyip toprağa aksın diye

şuramda
yüreğimin
tam orta yerinde

engerek gibi kıvrılmış
yatıyor hasretin

sarıkamıştayız
köşkünü seyrediyoruz katerinanın
güneş akıyor aşağı köye
baltacı mehmet paşayı düşünüyoruz
gülüyoruz yaptıklarına

daha dün gibi hatırlıyorum
yolda yürürken
babamın elimi ilk bıraktığı anı
kaybolduğumu sanmıştım...
oysa elimi bıraktığında
kendimi bulmuştum...

suyun üstüne doğru
yüzü sessizce yükseldi
verdiği nefesi alamadı
bir küçük japon balığı
akvaryumda yığıldı kaldı

kum tanelerinin
denize ulaşma vakti...
başlıyor
emzikli kadınların
süt dolu memesinin sancısı...
bir kasık ağrısıdır vuruyor başa