Bindim şimdi metroya
Başladım hemen yazmaya
Gönüle sevda yakılmış
Sevdam sevdaya takılmış
Sevgi olsaymış eğer
Bağışlanırmış söz meğer
Kanayan bir yara var içimde, derin,
Daha bebekti o, ne kadar da narin,
Nasıl da kıydılar sana, güzel Ecrin,
Hiç mi acımadınız, bu nasıl vicdan,
Dayanamaz bu acıya, hiç bir insan.
Sevginin derinliğinde boğulursa insan
Gözlerdeki mor halkaları bile kolye sanır
Yanar yürek yangınlarında alev alev her an
Her gördüğünde onları yeniden sevdalanır
moncer.
Sen benimsin mühür gözlüm
Kimseye yar olamazsın
Kalbim gibi güzel seven
Başka bir yer bulamazsın
Geri dönüp çıktın yola
Sen bir mumdun, bense fitil,
Ben yandıkça, sen eridin,
Sevgi sundun, pek de asil,
Ben andıkça, sen gerildin.
Gonca güldün, çiçek açtın,
Laf lafı açtı da yazıştık
Kimi küstük kimi barıştık
Biz bu hallere çok alıştık
Takılma sen de buna hemen
Mutluluk senin peşinde olsun
Açıyorlar baharda, mis kokulu çiçekler,
Koşuyorlar karada, renk dokulu böcekler,
Uçuyorlar havada, benekli kelebekler,
Bak nasıl konuyorlar, gonca gülün dalına,
Vurulmuşlar yürekten, sanki onun alına.
Biliyor musun sen bir çiçeksin
Mis kokulu nadide bir çiçek
Ve sen aşk minicik bir böceksin
Pır pır edip uçan bir kelebek
moncer
Sevgimi sundum sana, böyle geçti bir ömür,
İnanıp da sözüme, bir kerecik gelmedin,
Dedim kaşların kara, gözlerin ise kömür,
Bakıp benim yüzüme, bir gülücük vermedin.
Özlüyor gönül seni, günden güne daha çok,
Çocuklukta diyordum, bir an önce büyüsem,
Ne çabuk geçti yıllar, geçmişime yürüsem,
Acıtmaz hiç canımı, ta Fizan’a sürülsem,
Yarin buruk bakışı, yüreğimi incitir.
Seslensem buralardan, oralardan duyulsam,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!