Sanmayın ki bu canlar,
Kara toprak oldu.
Gece, gündü demeden,
Vatana feda oldu.
Kimi gençti, kimi evli,
Kimi bilmezdi derdi kederi.
Ansızın karşılaşmalıyım seninle,
Nerede ve nasıl olduğunu bilmeden.
Tek bir bakış yetmeli,
Okyanus mavisi gözlerini görmeme.
Limanda yalnız seni beklemeliyim,
O yüreğimdeki sonsuz umutla.
Zamanı durdurabilseydim,
Yine mutsuz olur muydum?
Düzelte bilir miydim hataları?
O hatalardı, bana hayatı öğreten.
Durdurabilseydim zamanı,
Nasıl bulurdum doğruları?
Bir başka oluyor yaz akşamları,
Gözlerin görmek istiyor dünyayı,
Ayakların direniyor yürümemek için.
Balkonda çekirdek çitlersin bazen,
Bazen mangal yakarsın bahçede,
Her sene tekrarlarsın sıkılmadan.
Hadi,tut elimden sıkıca,
Neşeyle gülümse bana.
İstanbul'u,denizi,güneşi,insanları anlat,
Şarkılar,türküler söyle bana.
Ne zaman gittin Beyoğlu'na?
Kimi gördün Ayazağa'da?
Sakın arkana bakma.
Karşında yemyeşil dünya.
Rüzgâr seni çağırıyor,
Yıldızlar alkışlıyor cesaretini.
Koş, sen de kap bir salıncak.
Olmadık sorumluluklar yükleyip,
Genç yaşta büktünüz belimi.
Gözlerimin feri kaçtı, dudaklarım suskun,
Ellerim titriyor, yüreğim durgun.
Erkenden bulandırdınız beynimi,
Daha başlamadan bitti cümlelerim.
Yeni umutlarla açılacak,
Yarına tüm kapılar.
Geceler aydınlanacak,
Yuvalar sıcacık olacak.
Esen rüzgârlar uçuracak tülleri,
Kapatmayın, ışık girsin açın perdeleri.
Sanma ki her sabah doğacak güneşin,
Her sabah uyanacağını sanma.
Yarım kalacak birçok işin,
Hayallerin, yarınların yarım kalacak.
Son bir kez bakamayacaksın sevdiğinin gözlerine,
Çekemeyeceksin havayı, doyasıya ciğerlerine.
Önce küçük damlalar,
Bütün şehri sardı.
Oradan oraya koşuşturan,
Bir kaç insan vardı.
Kış ayazında,sessizce,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!