Bir gün kalktığımızda
Gün doğmasa
İnsanlar uyanınca
Bir gün insanlar uyanmasa
Gün doğunca
Kim arar güneşi
Ucu ucuna yaşıyoruz
Ucu ucuna
Doğumun öyle
Ölümün öyle
Herşeye rağmen söylenir
Yaşamak toz-pembe
Halime bakta
Lügattan isim ara
Bana
Ben kendi sokaklarını
Süpüren usta
Eğer kan değmeyecekse
Ucunda deniz var
Diğer ucunda tarih
Bir ip gerilmiş gibi
Boğazınla
Cambazhane şevkindesin
Düşmeden yürümek ne mümkün
Yıllardan sonra
Heyhat ki
İstanbul ,yorulmuş, üzüldüm
Duvar dipleri bile gözükmüyor
Ayakta duracak hal kalmamış
Vapur düdükleri
Cevat Şakir caddesinde yürürken
Baktım şöyle bir çevreye
Ne insanlar ezmişiz geçmişten bugüne
Küçük bir köy ,mavi bir koy
Dönmüş turizm cennetine
Bulutların matemimi var
Nedir bu, kararmış yine gökyüzü
Yine yaslara mı bürünecek
Ateşler içinde yeryüzü
'Gel ne olursan ol gel'diyen gönül
Şu aleme ne büyük bir tevazudur,
Gülü için dikenlerine de katlanır bülbül
Senin yoluna,Hakkıyla seven, kılavuz olur
Hak Dost,rehber Kuran
Beynimde silahlar patlar
Kan-revan içinde suçlular
Kalbim kendimi tutuklar
Bir akşam üstü
Güneşten sonra sustular
Ve hep vardılar
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!