Aşkınla yanar dil-i şürîdem, hasretinle her dem erir,
Lutf-ı sözünle can bulur, dil-i mecrûhumda her dert biter.
Tir-i dideminden sudûr peykân eyler dil-i sad-pâreme,
Emreyle hitâm bulsun, zaten dil-i mecrûh olan yâreme.
Ne tabip çâre bulur, ne devâ kâr eyler
Derdi dermân sandım, derde düşürdü felek
Yandı gönül o ateşte, sönmez oldu bir kere
Ne sardıysam tutmaz benim kanlı yâreme
Yanmışım aşkın ile, külüm bile sızlar
“Dürüst” dediler hep çevremde,
Sanki alnıma yazılmış bir kelime gibi;
İğneyle işlenmiş oya misali,
Adım duruluğa denk düşerdi.
Ne çıkar sağladım, ne uğruna kıvrıldım,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!