Pencerenin önünde oturuyorum,
Bir gürültü,
Olmaz şeyler oluyor.
Derken yanı başımda bir bahar dalı
Çiçekleri kokuyor.
Ufak tefek
En çok bozulduğum şey,
Dağdan tepeden,
İlgili ilgisiz anlatılan,
Bir varmışlı bir yokmuşlu masallar.
Sanki dünyayı bağışlıyorlar insana,
Bir abartı bir abartı...
Bırakın bunları bırakın!
Neymiş bu komünistmiş hikayeleri
İster sosyalist olsun, ister kemalist,
İster dindar olsun,ister liberal, ister ateist
İster müslüman, ister hiristiyan
İster sunni, ister alevi,
Hak edenler değil,
Emperyalistler kazanıyor.
Velhasıl hak etmeyenlerle yola devam,
Diktatörler,krallar,patronlar,
Sömürü düzeni bu
Her şey uydurulmuş,yoluna konulmuş
Hadi ordan
Çek git işine.
İşin gücün yalan dolan,
Bir kerede olsa dürüst ol.
Utanmaz mısın
Okuduğun dualarından
Utanmazlar...
Az kaldı.
Onu da sergileyecekler en şaşaalı biçimde.
Üstelik
Tarihi bir cam vazo içinde.
Ve bir gün,
Usul usul geldi yanıma.
Baktı baktı yüzüme
Biraz sitemli,
Biraz kahırlı,
Biraz sevimli.
Kırlaşan saçlarımda mutluluğum,
Vakitsiz terk etti beni.
Soğuyan yüreğe gel diyemem,
Isınırsan eğer,
İçimde öyle esintiler var ki
Yüreğim yerinden fırlamadan,
Bakıyorum söylene söylene gidenler,
Ne koymuşlarsa masaya
Sus pus olmuşlar kapıdan çıkarken.
Yalakalar durağında şimdi,dolmuş bekliyorlar.
Gönen-1976
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!