Mustafa Çalışkan Manisa Şiirleri - Şair ...

Ashabı kucaklayan, medeniyete menar
Ay doğdu yankısıyla, heyecanla çıkan na’r
Dudağında kaynar, berrak tebessümden pınar
Ardından dökülen yaş, bil ummandır Medine

Seni anıpta arar, gönüllerde kor ateş

Sırat-ı Müstakimle kurul, yoğrul kıyam et
Bu hal üzere iken iste kopsun kıyamet

Can Üstadım Canili Üstadım senin esintinden de bize bu kaldı... Aciz bir dil ile...

Ölmeden evvel ölün dedi Rasül-ü Zişan
Tenini terk etmeyen, ruha cana ne kaldı

Nice Hakk'a âşıklar, yaşayıp ta göçtüler

Nefse uyar bedenim, ruh inayete muhtaç
Hasta olan gönlüme,rahmet tohumları saç
Rahmet kolları sarsın, sana gelen yolu aç
Hasta olan ruhlara, Kur'an, sünnettir ilaç

Aç Allah'ım yolları, ben pervane olayım

Varaka bin Nevfel ahdetti, göremedi risaletini
Her an soluyoruz risaletini, göremedik seni
Nerede bir yetimi görsek, seyrediyoruz resmini
Ya Rabb, Havz-ı Kevser başında göster bize sevdiğini
....

Rahman'a aşık olanlar aşkla O'nda huzur buldu
Secde kıldı kalple huzurda başka huzur bilmedi

Anka kuşu gibi uçtu dostun bahçesine göçtü
Ol gülzare girenler başka hiçbir cennet bilmedi

Ey Mevlâ'ya aşık olup, arayan
Bu ateş-i aşka, külhandır gönül
Mevlâ'yı gönülde, ara ararsan
Çünkü Hakk'a beyt-i, mihmandır gönül

Gönüldür Mevlâ'ya, gizli hazine

Dikende çıkan güle
Bülbülde tatlı dile
Seherde figan ile
Ötüşüne hayranım

Dağında, ağacında

Can arardım canıma
Vardım dostlar yanına
El bağlladım divanına
Durdum Elhamdülillah

Eşiğine yüzler sürdüm

(Ben) im) hep (ben) im) diyorum
(Ben) deyim) diyemiyorum
(Ben) im) de takılıyorum
(Ben) dimi) aşamıyorum