Mustafa Çalışkan Manisa Şiirleri - Şair ...

Bir sema gönülle, engin denizle
Şaşmaz doğruya çöktüğün şu dizle
Sevdaya kızaran sade benizle
Güllerin üstüne umut umut gel

Yolların ardına kalan o başla

Irak'taki kardeşimiz değil, biziz
Vahşi emperyalistler siz kimsiniz?
Sözüm ona barış getirecekmişsiniz
Sulh getirenler ameliniz nerede?

İnsan kendisine kurşun sıkmaz

Merhameti mi? Kendinden menkul varmış
Mevla’mız merhametinden, ona katmış
Cenneti ayaklarının altına yaymış
Kurban olunmaz mı, o en güzel yâra?

Ne zaman sıkışıp başım düşse dara

Varılmaz menzile olmazsa delil
Delilsiz gidenler olurlar zelil
Tevhidin kânıdır* İbrahim Halil
Bu yolun erkânı bu imiş meğer

Sakın ha eyleme ağyare ülfet

Ben bir garip idim, dünya çölünde
Seyre dalıp gittim, kendi kendimde
Müthiş ayet imiş, adem alemde
Baka gör keşf et, insan ne imiş

Nefs hep çelme takar, atlamak ne zor

Elest bezminde denilmişti bela
Kulağımda çınlıyor hitap hâla
Müezzin çağırıyor hep es selâ
Gel sende bu sesleri işitmeye bak

Akılsız hiç bir şey olmuyor ama

Aşkı biz diz dize dizeriz
Kalbin ücrasında gezeriz
Biz onu çok iyi sezeriz
Cem olur bizde aşk ile sevda

Aşarız sevgi yollarını

'Kalpler ancak Allah'ı (CC) anmakla huzur bulur' Rad-28


Biz analım Hakk'ı, her dem her an
Kalbimizde kalmaz, şek ile güman
Vasıl olup Hakk'a, bulalım aman

Çıkmış önüme hep nefs engeli
Takmış her cihet ile çengeli
Geçemezsem olamam dengeli
Yardım eyle el medet ya Mevla’m

Beni zalim nefsime uydurma

Köhne gönüllerdir ki, sönük olur ışığı
En-Nur'dan gelen Nur ki, parlar onun aşığı