ey sabahın bu saatlerindeki istanbul,
güneşini ben mi doğuracağım senin
terkettim diyorum sana,
terkettim hece hece her sokağını,
taşlı beşiğini, beyoğlunu,terkettim
seni bir kasede kendi kanımı içmek için terk ettim,
oysa odandaki halının üzerinde senin kanın duruyordu.
renginin değişmeyeceğini bile bile,
üç kişilik bir fotoğrafı, tartaklayıp denize attım,
gözleri yeşile çalıyordu birinin
Ellerini uzattığın yerde ben varım,
Gözlerime bakıyor, farkında olmadan gözlerin,
Bahar gelince yeşerecek ağaç gibiyim,
Kim demiş öldü, tekrar gelmez diye,
Güneşle beraber girerim içeri, odanın penceresinden,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!