Bu senin şehrindir
Uzak değilsin artık
Şu tepeden sonra ışıklar görünecek
Belki sisli
Belki uykudasındır
Belki düşlerinde yine ben varımdır
Ağaçlar çiçeğe durmuştur
Gece maviye
Yaşam sevdaya durur
Ben öylesine…
Bir hatırası var yüzünün mahzun
Bir derviş bir ırmağa durmuş da
mütebessim
Ömrün düşünüp bakmış:
Bu ne tuhaf bir resim;
Irmak akar denilir, sular lahzadır geçer!
Akan benim oysa tek,
Hacı Zülkif Zukak’ta Bir Ayrılık Sahnesi
veya
Gulinas
(Sahnede, bir erkek (genç bir köylü) ve bir kadın (Gulinas=Gülenaz) vardır.
Daha değil; vakit er:
Gecede bitecek şafak
Güneş sonra...
-fakat mutlak- doğacak
Uyanacak halk!
Baharı atlamış bir çiçeksin
aykırı
Hayatın yarım
Acı uzun sürecek
yaşadığınca
Mutluluk yarım!
Bir gün
Kış birdenbire gelebilir
Gök rengini yitirebilir ansızın
Ve zamansız tutulabilir güneş
Kış birdenbire gelebilir
Düşte gibi geçti hayat
Geceden sabaha bitmişti gün
Rüyamda kollarım kanat
Uçuyordum göklerde daha dün
Nasıl yitti her şey birden
Sabah kahvaltıda iştahla yenen gevrek ve sıcak boyoz buğusu
değildir artık İzmir
Mükellef sofralara hasret insanların
bir gevrek yahut boyozla
sabahın köründe başladığı
uykusuz ve yorgun mesaidir İzmir.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!