Sadık Nergiz - Mürekkep Şiiri - Antoloji ...

Ben şiir defterimi kapatıyorum,tükenmez kalem cebime akmış her yanım mürekkep kokuyor,yüzüm gözüm leke olmuş gözyaşım mavi akıyor ve yanağımda nehir mürekkep, hangi aşkı unutturur ki mektep,okuyup durdum yazmaktan vazgeçerek, yükün sırtımda heybesi,gönül merkep.
Mavi nehir denizlere karışır,sanki zehir genizlere karışır,kurur gider ve izlere karışır,yatağında rengi durur mürekkep.
Seni yazmaz artık tükenir kalem,düşünür dururum yıkılır kale'm,artık ne sen konuş dilim,ne sen yaz el,sanma unutulur gönül, lemyezel.