Dört duvar içinde çocuklar.
Güneş görmeyen yüzünü
Gördüğü bir halı ve çıplak duvar.
Karanlık odalarda kapı aralığındaki çocuklar.
Habersiz sesiz kimsesiz uykudan.
Bir'i düşünürken her ânı zihninde yatan
Düşmanını görmeyen o dur cahil adam
Her anını boşa bakan
Bu dünyada boş insan
İlk gördüğüm gün aylarda Nişan
Akşam vakti baharın kokusu
Açılan Kapı sesinin ardından
Gelen o güzel gözü gördüm
Bakışlarından ilk gördüğüm an
İşte bu beni bana bağlayan
Eskiden anlatılan hikayeler
Unutuldu anlatanlar öldü
Hep gerçekti
Anlatanlar hale aklımda
Nereden o insanlar
Hep gerçekti
Böylemi gidecek bu yaşananlardan sonra
Unutmak kör gibi sağır gibi olmak gerek
Çekilen çile sonunda bilmek gerek
Duygulara zincir vurmak mı gerek
Yaşam da çizgiler böylemi gidecek
Yıllardır yazarsın sayfa,sayfa
Her bir harf her bir hece
Bir anlamı vardır tek,tek
Bize anlattığın her bize bu da bize yeter be üstat
Hep hay kırız ya bu ne kader
Şah şahlı günlere
Gün o gündu geçti bir an
Dost düşman hepsi hayran
Düşerdi peşime peşime
Çıkarcılar bin takla
Allah aşkı odur ki göstermelik şah,şah ya bakmaz
Yetmiş yıl namaz kılsa gösterişe hiç kalkmaz
Küçüktüm bir zamanlar yaşamının sessiz yolunda.
Çıkmak gerekliydi basamak,,basamak merdivenleri.
Her bir basamak bir acı bir yaşamanın gerçek adı.
Yorgun yalnız kimsesiz anlat sessiz yolu.
Düşlerimde,hayallerimde hep yaşama vardı.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!