Gel gör dünya ne yavan .
İnsanlık olmuş revan .
Hakikaten uzak kafan .
Kalbe giden yolda kapan.
Ne gel ne de sor ulan .
Yapanların yanına kalır mı bilmem
Bir köşe de sessiz duran var
İçine atmış tüm olanları
De kardeş sende de unut gitsin
Acılar çekilir içten içe
Kara dağlar kar ile boran
Derelerinde suları donan
Kapanmış allı yeşilli çamları
Üşüdüm kardeş ben bu dağlarda
Altı ay yaz altı at kış geçer bu dağlar
Hey sende utan
Yaşına bak olmuşsun elli
Ellinin üstü kime kustu
Bastığın topraklara bak ta utan
Adam oldu dünkü yamyam
Kafanı kaldır da utan
Bahtıyar gönlünde tahta konmuş
Etrafı çicek bahceleriyle gül kokuluymuş
Her yer yeni çeri doluymuş
Uyandırmaya zaman yok
Hep bir ağızlardan söylenen marşlar.
Alaca karanlıkta görünmeyen yüz süz lük.
Aşıp tepeleri bulutlar gibi kayıp olan.
Arıyor durağını dur duracak mı kaptan.
Yığın yığına toplanmış kara bulutlar.
Baktım ki kaynıyor memleket,
Dedim var bize bir kısmet,
Başka memleketi bir vıttırı vızık
Bedeni tatilde aklım sizinle,
Zaman ne dir bilir misin
Vaktin değerini hiç bilmezsin.
Günler geçer hissetmezsin.
Öldürdün zamanı rezil hane
O güzelim işini bırakıp da.
Sabahın yorgun sessizliğinde.
Başlar yeni bir gün.
Kimi aydınlık yola.
Kiminin de yolu belli değil.
Savaş'ın Çocukları
Bir ses yükselir Ege sahillerinden,
Ayırdınız dedi, beni Annemden.
Topraktan önce denize gömüldüm,
Zavallı babamın, kayıverdim ellerinden.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!