Murat Ağır Şiirleri - Şair Murat Ağır

Ben istemedim bunu
Muzip bir çocuk gibi
Gözlerimin içine baka baka
İtiverdin beni yalnızlık dene batağa
Düştüğüm yerde saplanıp kaldım
Üstüm başım sensizlik şimdi

Gecenin kasveti insanın hüzünden gelir.
Hatıralar karanlıkta sahne alır
Gözyaşları yaren olur gönül yaralarına
Gözler uzaklarda, akıl uzaklarda
Mesafeler düşman sevdalara
Sızlatır yüreği akıldaki...

Var mısın
Benimle okyanuslara açılmaya?
Sonunu düşünmeden, özgürce…
Sadece sen ve ben…
Var mısın
Azgın dalgalarla boğuşmaya?

Ve büyüdük bir gün
Değerlerimizi göz ardı ederek
Masumiyeti, saflığı yitirdik...
Göz yaşını insanlıktan çıkarıp
Güçsüzlüğe yorduk.
Çocukluğun masumiyetini yıkıp

Sensizlik öyle beter bir şey ki;
Küf kokması gibi bütün gül bahçelerinin
Güneşin üşütmesi sanki
Ya da gülerken ağlamak
Yaşarken ölmek gibi
Sensizlik öyle beter bir şey ki;

Yüreğim sensizlikle tanıştı dün
Sensiz geçirdiğim günlerin ilki bugün
Odamda hala papatya kokusu var
Hani senin en çok sevdiğin çiçek
Doyamadım seni içime çekmeye
Kokladığım çiçeklerde bile sen varsın

Birgün gideceğim buralardan
Ardıma bile bakmadan
Gideceğim sessizce,kimse duymadan
Anılarımı,hayatımı
Herşeyi bırakıp gideceğim
Gidecegim bir sonbahar günü buralardan

Seviyorum seni.
Kimselere söyleyemeden,
Sadece uzaktan bakarak,
Kendi içimde yaşayarak aşkımı,
Sessizce seviyorum seni…
Bazen, dikilip karşına;

Sen,
Söylenecek ne varsa söyledin.
Söylerken zorlanmadın ama
Duyduğumda zoruma gitti tüm söylenenler.
Ağır geldi bu yüreğime.
Ben,

Dün dost sohbetinde geçti adın.
O zaman anladım,
Seni hala unutamadığımı ve arzuladığımı.
Yüreğim deli gibi çarpmaya başladı o anda.
Ve tutamadım gözümden dökülen bir damla yaşı.
İşte,işte o zaman anladım,